Vanuit de facebook groep "mountainbikers omgeving Zoetermeer" had ik de lenterit georganiseerd. Deze had ik al eerder voorgereden, maar vandaag was het dan zo ver.
Omdat ik voor de verandering eens erg vroeg van huis was gegaan, kon ik eerst even opwarmen op het mountainbike parcours. Het parcours is allerlei grote veranderingen aan het ondergaan, dus ik was erg benieuwd.
De route begint vorm te krijgen en de paden lijken er duurzaam bij te liggen! Het is wel een stuk zwaarder dan eerst, omdat je niet meer oversteekt van de ene naar de andere berg. Je begint dus elke klim weer stapvoets.
Bij snowworld aangekomen was ik nog vroeg; om kwart voor negen stond ik al voor de deur. Omdat ik geen flauw idee had hoeveel mensen er precies zouden komen, was het dus even afwachten.
Uiteindelijk gingen we met zeven man op pad; geen slechte opkomst!
De rit begon met wat miezer regen, maar dat hield ons niet tegen. Over het dalliepad gingen we langs de begraafplaats richting het stadshart.
Bij het van Doornenplantsoen begon het eerste echte houtsnipper pad. Ik zette de groep even aan de kant, om wat kleine afspraken te maken.
De rit gaat deels over asfalt, deels offroad. We spraken met zijn allen af dat we op de offroad stukken een eigen tempo zouden rijden, om op het asfalt als groep weer verder te rijden.
Via een mooie grasstrook kwamen we vervolgens bij de befaamde rock garden in de Driemanspolder. Gelukkig was het inmiddels alweer even droog geworden, dus waren de stenen ook redelijk droog.
Na iedereen de mogelijkheid gegeven te hebben om er af te rijden, snipperden we vrolijk verder richting de golfbaan.
De paden rond de golfbaan zijn altijd goed voor de nodige hoogtemeters, dus altijd goed.
Dan via het fietspad langs de A12 Zoetermeer uit en richting Leidschenveen. Hier kwamen we bij het kerkje, wat bij de meesten toch wel een verrassing was.
Ik had eerder op facebook een foto geplaatst van het kerkje, maar sommigen dachten dat het een van mijn vakantie foto's was.
Langs het winkelcentrum van Leidschenveen haakten we aan bij de wijk en wouden route. De meeste stukken zijn hier altijd vrij modderig, maar daar had ik een leuk alternatief op gevonden. Een slingerend paadje, wat eigenlijk altijd goed te rijden is.
We reden deze een keer op een rustig tempo, om de bochten wat te verkennen, om het paadje daarna nog een keer op een wat hoger tempo te rijden.
Via de kniplaan reden we door naar de meerpolder, waar nog even een sprintje ingezet werd. Daarna op naar de N206, voor de alternatieve oversteek.
Na een klein stuk asfalt door de polder, haakten we vervolgens weer aan op de wijk en wouden route. Deze paden liggen er meestal meer dan prima bij, dus er kon op deze stroken even flink doorgetrapt worden.
Vlak voor de Leyens kwam ik tot de conclusie dat we wat tijd over hadden. Ik nam de groep dus nog even mee naar het stadshart om daar een mooie rock garden te rijden en een steile trap uit te proberen.
Dat gaf ons ook de mogelijkheid om nog via een grindpad weer terug te rijden naar het Buytenpark.
Voor de deur van snowworld gingen we ieder weer onze eigen weg, waarbij ik net voor een klein buitje regen weer binnen zat!
Een leuke, gezellige lenterit dus. En zelfs het weer werkte lekker mee!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten