dinsdag 30 december 2014

MTB Sneeuw in Noordwijk 28-12-2014

Voor vandaag stond er een lange rit op het programma. Met de marathons komend seizoen mocht dat ook wel. Via facebook was ik uitgenodigd voor de oliebollen rit van de Noordbikers, dus dat werd een goed excuus om weer eens naar het noorden te fietsen.
De wekker dus vroeg gezet, want ik zou om 7:45 uur al op de fiets moeten zitten.

Die wekker heb ik dus gemist en ik werd pas om 7:30 uur wakker. Snel het bed uit, eten naar binnen gewerkt, omgekleed en dan toch om 7:50 uur de fiets nog op.
Warm aangekleed was ik in ieder geval goed voorbereid op de kou, maar ik had geen rekening gehouden met de opgevroren sneeuw overal. Alleen daardoor duurde het al vrij lang voor ik bij de N206 uit kwam. Ik moest namelijk over dichtgesneeuwde, opgevroren fietspaden die kant op.
Eenmaal bij de N206 aangekomen wilde ik een zwaarder verzet kiezen om snelheid te maken, maar daar dacht mijn shifter duidelijk anders over. Door de kou was het vocht wat in de shifter gekomen was bij schoonmaken er niet uit gegaan en mijn shifter zat dus vast gevroren.
Het moet een raar gezicht geweest zijn zo op de vroege morgen, want ik stond in vol ornaat mijn stuur een beetje mond op shifter beademing te geven in de hoop een paar versnellingen op te kunnen schakelen.
Gelukkig werkte dit wel, dus ik kon dan toch nog richting Noordwijk over een goed gestrooid fietspad langs de N206.
De wind gooide daarna snel roet in het eten, want die had ik vol tegen. De oliebollen rit zou ik dus naar alle waarschijnlijkheid al niet meer gaan halen.
Maar wat dan? Ik kon omkeren, maar dan was ik voor niets zo vroeg opgestaan. Daarom besloot ik toch door te rijden naar Noordwijk, om daar een paar rondjes over het parcours te rijden.

Onderweg was ik een aantal keer nog zo dom om bij een brug terug te schakelen, waardoor de shifter weer vast kwam te zitten in een te licht verzet. Ook hier weer mond op shifter beademing om hem los te krijgen, maar daar blaas je ook weer vers vocht de shifter in. Verre van ideaal dus eigenlijk, maar je wilt toch met een redelijk tempo verder fietsen nietwaar?
Gelukkig begon vlak na Katwijk het zonnetje te schijnen, waardoor mijn shifter dan toch permanent ontdooide en ik weer normaal kon schakelen. Een pak van mijn hart.

Eenmaal in Noordwijk aangekomen, vond ik de sneeuw nog wat meevallen. Er leek niet erg veel te liggen, wat ik toch wel jammer vond.

Ik was in eerste instantie doorgereden naar de stayokay, om te kijken of er misschien nog noordbikers daar gebleven waren. Er stonden echter geen fietsen, dus stuurde ik het thuisfront een berichtje dat ik veilig aangekomen was en ging richting zee.

Op het strand was precies te zien tot waar de zee gekomen was om de sneeuw weg te spoelen. Een erg mooi gezicht. Ik kon het dan ook niet laten om een plaatje te schieten.
Prachtig uitzicht op het strand
Op het strand dus richting het zuiden, opzoek naar de afslag naar het parcours. Die was gelukkig snel gevonden. Ik kwam tussen de eerste twee delen van het parcours uit, dus besloot eerst het tweede deel te rijden.
Het parcours lag er prachtig bij, maar het was wel zwaar. Er stond inmiddels 40 kilometer op de teller, waarvan het merendeel tegen de wind in.
Na het tweede deel wilde ik eerst direct doorrijden naar het eerste deel, maar besloot halverwege toch ook het stukje trail bij de zendmast mee te pakken. Dat blijft een leuk klein stukje, met veel hoogteverschil.
Dan toch door naar het eerste deel. Ook daar ging het niet vanzelf, maar ik had mezelf al voorgenomen dat er vandaag geen toptijden gereden zouden worden.
Door de vele bomen in de duinen lag er niet overal sneeuw, maar op een enkele open plek was het toch een prachtige witte wereld.
Een witte wereld op het parcours van Noordwijk
Even twijfelde ik om het tweede deel er nog aan vast te plakken, maar het fietspad tussen de delen was dusdanig slecht dat ik besloot af te slaan terug naar het strand.

De wandelpaden waren goed te rijden in de duinen.
Via het strand reed ik op mijn gemakje naar de boulevard van Noordwijk. Dat stuk was ook wel weer genoeg strand voor mij, want ik begon me al snel te vervelen.
Na de boulevard ging ik dan ook de duinen in. Eens kijken hoe de fietspaden er hier bij lagen.
Daar was ik alleen al snel van genezen, want het fietspad was een grote ijsbaan. De sneeuw had zich vast gevroren aan het asfalt, waardoor het spekglad was.
Daarom ben ik over de wandelpaden gaan rijden. Wandelaars liepen er toch amper en door de sneeuw fietste het toch allemaal wat zwaarder en de snelheid lag dus relatief laag.

Bij de wassenaarse slag werd het wat drukker op de wandelpaden, dus besloot ik dat het vanaf daar tijd werd om de meest directe weg naar huis te rijden.
Zo gezegd zo gedaan, dus reed ik via Wassenaar naar Voorschoten, om daarna door de vlietlanden in de meerpolder uit te komen.
Het was nog relatief vroeg, dus besloot ik om via het Buytenpark te rijden. Dan kon ik nog even langs de club om te kijken of er nog iemand was.
De sneeuw begon alweer flink te ontdooien in het Buytenpark, dus de paarden konden weer wat gras vinden.
Er kwam weer gras tevoorschijn.
Bij de club aangekomen bleken alleen André, Arno en Patrick Coers er nog te zijn. Zij hadden nog wat sterke verhalen over de vossejacht, dat moet een hele beleving geweest zijn.
(voor dat verhaal, lees vooral het blog van Patrick nog eens na!)

Uiteindelijk was ik na een slordige 80 kilometer om een uur of 1 weer thuis. Meestal red ik dat bij lange na niet, dus het vroeg van huis gaan bevalt wel.
De laatste training van 2014 zit er weer op, een goede voorbereiding voor 2015 lijkt me zo.

donderdag 18 december 2014

MTB plannen voor 2015

Vanavond zou eigenlijk een avond zijn waarop ik lekker zou gaan fietsen. Het weer werkt alleen niet echt mee, dus bedacht ik mij dat mijn blog wel weer eens afgestoft kon worden.
En waar kun je die nu beter mee afstoffen halverwege december, dan een vooruitblik op het volgende jaar.

Het jaar 2014 was voor mij vooral een jaar van veel pech. Mijn conditie liet duidelijk hier en daar te wensen over en ik heb een paar tegenslagen gehad.
Zo heb ik een aantal keer materiaalpech gehad. Met groot onderhoud kwamen in mijn geval een aantal dingen naar voren die vervangen moesten worden. Ook gooide een lekke band roet in het eten in Middelrode tijdens de straatcross.
De Ardennen heb ik moeten missen door een gebroken base plate en met alle vervangen onderdelen lijkt mijn cube nu wel een compleet andere fiets.
Mijn conditie liet wat te wensen over, doordat ik me in 2014 erg heb gericht op het geven van trainingen en het verzorgen van de mountainbike afdeling binnen de toervereniging.
In beide ging meer tijd zitten dan ik aanvankelijk dacht, wat duidelijk te merken is in het tempo waarin ik fiets.
Dan de montferland marathon. Door het hete weer kon ik het niet voor elkaar krijgen deze uit te rijden. Ik weet dat het verstandig was om te stoppen, maar het steekt wel een beetje.

Gelukkig zijn er ook veel positieve dingen gebeurd op fiets gebied.
Zo heb ik een nieuwe fiets gekocht. Een heuse full suspension heeft zijn intrede gemaakt in mijn schuur. Dit ging ook niet zonder slag of stoot, maar blij dat ik er mee ben!
Ook merk ik dat ik steeds beter ben gaan worden in het technisch rijden. Dit komt mede door het geven van veel trainingen, waardoor je toch net anders tegen je eigen rijtechnieken aan gaat kijken.
Een aantal tochten zijn me absoluut bijgebleven. Neem bijvoorbeeld de hel van Ede Wageningen (http://macreal.blogspot.nl/2014/06/mtb-de-hel-van-ede-wageningen-21-06-2014.html). Een rit die me bij zal blijven door het pure afzien.
Maar ook de enkele parcoursbezoeken die ik heb gedaan. Zo is het parcours van Dorst ook dit jaar weer een waar feest geweest. Toen ik thuis kwam kon ik ook voor het eerst sinds lange tijd weer zeggen dat ik oprecht geweldig genoten had. Gek als dat klinkt, was dat toch echt al even geleden.

En vooral die laatste zin heeft me aan het denken gezet. Want waarom iets doen met je vrije tijd als je er niet echt "geweldig" van kunt genieten? Er gaat tenslotte dusdanig veel tijd in het fietsen zitten, dat er wel een geweldige beloning uit mag komen.
En dan kom ik terug bij mijn plannen voor 2015. Want hoe ga ik dat geweldige gevoel (terug) krijgen?
Hoe stom dat ook mag klinken, van het afzien tijdens het fietsen kan ik genieten. Maar dan wel offroad afzien. Daarom heb ik mij ingeschreven voor de hel van Groesbeek. Een marathon van 105km met maarliefst 1800 positieve hoogtemeters. De montferland marathon staat dit jaar weer op het programma, maar dit keer wil ik hem uitrijden.
In het kader van afzien komt dan automatisch six for Semmy (http://macreal.blogspot.nl/2013/09/mtb-six-for-semmy-14-09-2013.html) weer om te hoek kijken. Die gaat dus voor 2015 weer op het programma.
Een andere kant die ik eens voorzichtig wil gaan uitproberen is de kant van het gravity mountainbiken. Nog niet eens het zware downhill geweld, maar misschien dat ik komend jaar eens een enduro wedstrijd mee pak. Het "rustig omhoog, hard naar beneden" principe bevalt me wel van deze discipline.

Al mijn plannen maken ook dat ik het een stapje rustiger aan zal moeten doen met betrekking tot de trainingen die ik geef.
Gelukkig hebben zich binnen de vereniging nog twee mensen "opgegeven" om hiermee te helpen. Ook wordt de mountainbike fiets-fit (volgend jaar "Start2Bike" genoemd) terug gehaald alleen de najaarseditie.

Vol goede moed ga ik dus het nieuwe jaar tegemoet. Klaar om er iets moois van te maken op fiets gebied.
Lag in 2014 het accent voor mijn gevoel op het geven van trainingen, voor 2015 wil ik vooral zelf meer gaan genieten van het fietsen.
Want hoeveel plezier ik ook haal uit de vooruitgang van anderen, er gaat niets boven fietsen voor jezelf. Met je eigen doelen en voor je eigen plezier.

Hopelijk komen hier ook een paar leuke verhalen voor in mijn blog uit. Dan kan ik die ook weer eens up to date gaan houden!