De eerste donderdagavond van 2014 in de zomertijd. Dat betekent weer een avond training!
Het was aan mij om hier iets leuks op te verzinnen, maar ik bleef al dagen inspiratieloos.
De eerste training is natuurlijk ook een leuke manier om te zien waar mensen staan, zodat je daar de rest van het seizoen een beetje op kunt bouwen.
Met wat losse flodders in mijn hoofd, ging ik dus maar eens naar de club toe.
Hoe het precies kwam weet ik niet, maar ik was de eerste mountainbiker bij het clubgebouw. Dat werd dus nog even afwachten wie er nog meer zouden komen.
Als eerste kwamen Harry en André aanrijden, niet later volgden Cees, Stef en Gerard nog.
Gerard had mij eerder deze week gemaild, dat het hem wel leuk leek om zich bij een club aan te sluiten. Daarop had ik hem aangeboden eerst eens een paar keer mee te rijden of hij het wat vond.
Om te beginnen had ik een interval training bedacht die ik graag eens uit wilde proberen in de groep.
Zo zijn we op pad gegaan om warm te rijden richting de Zoetermeerse rijweg. Hier gingen we in een treintje rijden.
De training was nu als volgt:
De groep begint met een snelheid van 25km/u.
De achterste gaat nu de groep inhalen, waarbij hij/zij een zo snel mogelijke sprint trekt.
Als hij/zij weer netjes vooraan rijdt met een snelheid van 25km/u, steekt hij/zij zijn/haar hand op.
Wanneer de voorste zijn/haar hand opsteekt, is de achterste aan de beurt om de groep in te halen.
Dit hebben we eerst een aantal keren herhaald, waarna we de snelheid van de groep verhoogden.
Eerst heb ik de snelheid verhoogd naar 27km/u, later op de voorweg verhoogden we de snelheid naar 29km/u.
Op deze manier kan iedereen redelijk op eigen niveau intervallen, want je kunt zelf je inhaalsnelheid bepalen natuurlijk.
We reden met een kleine groep, waardoor de interval vrij klein was. Hoe groter de groep, hoe langer de interval natuurlijk, maar ook hoe langer de herstelperiode.
Ik ben dan ook erg benieuwd hoe deze training zou werken in een grotere groep. Dat gaan we later nog eens proberen dus!
Voor na de interval had ik al aangegeven iets te willen gaan doen met springen. Daarom reden we naar de golfbaan, waar een klein hobbeltje in een afdaling zit.
Hier wilde ik iedereen even laten voelen hoe het voelt als beide wielen los komen.
Belangrijk was vooral bij deze oefening om beide wielen los te krijgen van de grond, maar vooral om te proberen deze ook tegelijk weer te laten landen.
Na een paar keer begonnen de meesten wel door te krijgen wat er gebeurde als je op verschillende manier de sprong afzette.
Daarom tijd om naar het parcours te gaan. Daar kun je op de kleine berg ook een klein sprongetje oefenen bij een schansje.
Hier eigenlijk hetzelfde verhaal. Met wat kleine aanwijzingen, wist iedereen uiteindelijk netjes op beide wielen te landen!
Eigenlijk wilde ik nog een laatste oefening doen op de grote berg, maar hier gooide Gerard zijn ketting roet in het eten.
Omdat hij 11 speed rijdt op zijn scalpel, konden we die niet ter plekke maken.
Gelukkig was hij met de auto, dus een klein duwtje terug naar het clubhuis was genoeg om hem weer op gang te helpen.
Alleen van feedback kan ik bepalen of een training leuk, uitdagend en leerzaam was.
Die feedback kreeg ik van iedereen in positieve vorm, dus wat mij betreft een erg geslaagde avond.
Iedereen heeft het naar zijn zin gehad en iets bijgeleerd!
