MTB Fiets Fit les 6, Noordwijk 27-10-2013

De laatste zondag van de Fiets Fit reeks. Ook wel "de grote test" genoemd. Wij wilde onze fiets fitters testen door ze los te laten op het parcours van Noordwijk.
Het parcours van Noordwijk heeft tenslotte zo'n beetje alles wel in huis, wat je op een mountainbike route/in een (veld)toertocht tegen kan komen.
Zo gezegd, zo gedaan. Een deel zou vanaf Zoetermeer op de fiets mee rijden, een deel zou ons in Noordwijk ontmoeten, door met de auto naar Noordwijk te gaan.
De heenweg ging eigenlijk vrij vlekkeloos. We hadden windje mee, dus de gang zat er goed in.
Met net iets meer dan een uur, stonden we dan ook al op de afgesproken parkeerplaats in Noordwijk.
Nu iedereen compleet was (11 man sterk), konden we het parcours op. Hendy op kop, Nico en ik zouden de achterhoede voor onze rekening nemen.
Al snel bleek, dat het toch moeilijker is dan verwacht om op een onbekend parcours te rijden. Qua moeilijkheidsgraad hadden we steilere klimmen en snellere afdalingen behandeld, maar soms ging het inschatten van een klim toch nog even fout.
Geen enkel probleem natuurlijk, maar we benadrukten nog even dat ieder eigen tempo moet rijden en je dus beter een versnelling te licht dan een versnelling te zwaar aan een klim kunt beginnen.
Na een rustige eerste ronde, werd nog even uitgepraat op de verzamelplaats bij het einde van het tweede deel van het parcours.
Iedereen sprak vol lof over de vele bochten en het explosieve parcours.
Dan nu tijd voor een tweede ronde, waarbij ieder zijn eigen tempo mocht rijden.
Zelf begon ik achter in de groep, met het idee langzaam naar voren te rijden en zo iedereen op film te krijgen.
Halverwege het eerste deel kwam echter iemand ten val. Tijdens het meerijden achter anderen aan, toch een kleine afdaling verkeerd ingeschat. Tijdens die afdaling vervolgens net iets te hard op de voorrem en het kwaad was geschied. Een mooie koprol over het stuur heen.
Gelukkig lichamelijk weinig aan de hand, maar wel een slag in het achterwiel. Even rustig uitgereden over het fietspad dus, om de rest daar weer te treffen.
Omdat ik gestopt was, reed ik inmiddels weer achteraan de groep. Iedereen staat dus twee keer op film, want de meesten heb ik nog voor het eind van het parcours in weten te halen.
Hier en daar even inhouden, om net die mooie bocht of afdaling wat harder te kunnen pakken, maar niemand hield elkaar eigenlijk echt op. Het verschil met zes weken geleden was erg goed te merken!
Na de tweede ronde, tijd voor een kop koffie (of in mijn geval 7-up), met een stukje taart natuurlijk.
Na de tweede kop koffie, wist Frans de slag in het wiel nog even recht te trekken en kon iedereen dus met een gerust hart weer naar huis.
Ware het niet, dat een aantal van ons nog "even" naar huis moesten fietsen. De wind die we eerder mee hadden, zouden we de volledige terugweg natuurlijk tegen hebben.
Samen met Hendy, begon ik op kop om de rest uit de wind te houden.
Bij Voorhout moest Hendy echter door een zere knie (van zijn val een week eerder) de koppositie laten gaan. Dit bracht mij met nog een fiets fitter op kop, uiteraard nog steeds vol tegen de wind in.
Gelukkig had Nico vrij vlot door dat we beter als instructeurs het zware werk konden doen, dus kwam hij al vrij vlot voorop meerijden met me.
Langs Oegstgeest richting het centrum van Leiden, hier hadden we al een zwaar stuk gehad.
Net als op de heenweg, reden we dwars door Leiden heen. Konden we op de heenweg nog genieten van de grachtjes, nu was het elke keer weer werken tegen de wind.
Hendy wist gelukkig mij van richtingen te voorzien als een ware tomtom/garmin, want in Leiden ben ik niet goed bekend.
Om de N206 te ontwijken, reden we via Zoeterwoude (en de Heineken run), om daarna via weipoort op Zoetermeer aan te gaan.
Net na het oversteken van de N11 kreeg iedereen nog even een laatste kans om wat te eten, waar gretig gebruik van werd gemaakt.
Vlakbij 't Geertje kwam Frans bij me op kop rijden, met de boodschap dat het iets minder moest. Er moest achterin flink geduwd worden, wat best zwaar valt als je zelf ook al dik 70km op de klok hebt staan.
Daarom langs het Noord Aa de Leyens in gereden, om zo redelijk beschut met een rustig tempo bij het clubhuis uit te komen.
Net voor het clubhuis wist ik de boel nog even op te stoken door een grasstrookje mee te pikken, waardoor iedereen toch nog onder de bagger zat.
Aangekomen bij het clubhuis, werden we erg hartelijk bedankt voor al onze goede zorgen.
De afscheidsrit houden we met z'n allen nog tegoed, want voor 3 november hebben we alle fiets fitters uitgenodigd om een keertje mee te rijden op de zondagochtend.
Op die manier kan iedereen een keertje geheel vrijblijvend proeven aan het fietsen in clubverband, waar we misschien nog wel een paar nieuwe leden aan overhouden.
Nico gaat die dag vossenjagen, dus aan mij de taak om er een mooie rit van te maken.
Na deze (ongetwijfeld) mooie rit, zal iedereen dan ook zijn/haar certificaat krijgen. Die heeft iedereen namelijk wel verdiend!

MTB Fiets Fit les 5 20-10-2013

Inmiddels alweer aanbeland bij Fiets Fit les 5. De lessen zijn al wat zwaarder aan het worden, voor de vijfde les zou dan ook een stevige klim en daal training op het programma staan.
Nico wilde bij de balijbrug gaan "billybiken". Hierover later meer.
Het zwaarder worden van de training, zou namelijk eerst terug gaan komen in de warming-up.
Voor de laatste les stond tenslotte Noordwijk op het programma, voor wie wilde mag hier op de fiets naartoe. (uiteraard wel iets eerder vertrekken, 8:45, zodat we om 10 uur kunnen beginnen met de "training")
Dus om hier alvast een klein beetje voor warm te draaien, een iets langere warming up dan normaal.
Zelf had ik bedacht de alternatieve oversteek onder de N206 mee te pakken, wat wel een stukje asfalt betekende.
Opzich niet erg, want je kan vrij vlot weer terug afbuigen richting het buytenpark. Tenminste, dat dacht ik.
Omdat er 1 en ander afgesloten was, werd de warming up al snel een kilometer of 14, wat voor sommigen als een flinke verrassing kwam.
Gelukkig was iedereen op deze manier wel goed warm, dus konden we door naar het stukje techniek van de training.
Ik mocht voorrijden, dus verzon ik een leuke route naar de balijbrug. Om te beginnen de Meerzichtlaan af, om bij de Mandelabrug een houtsnipperpad op te gaan.
Voor dat houtsnipperpad, moest er eerst een flinke afdaling genomen worden. Om te voorkomen dat er getwijfeld werd, heb ik alleen naar achteren geroepen dat men op de houding moest letten. Verder had ik een tweetal ervaren bikers achter me, die zonder te aarzelen achter me aan naar beneden reden.
Na de afdaling even op elkaar wachten, waarbij er verbaasd werd gereageerd op de afdaling.
Maar de meesten hadden hem toch gedaan!
Nu verder naar de balijbrug via een aansluitend houtsnipperpad.
Daar aangekomen, legde Nico uit wat de bedoeling hier was.

De term "billybiken" komt namelijk af van een bepaalde manier van afdalen. Als je zo ver achter je zadel moet hangen, dat je billen omhoog steken, heet dat billybiken. (ik heb het ook niet verzonnen)
Na de afdaling, moet er uiteraard ook geklommen worden. Dat bleek voor de meesten absoluut geen probleem.
Het was alleen ook de bedoeling, dat we de trap af gingen rijden. Toen Nico dat na een paar keer afdalen door het gras voorstelde, werd daar geschrokken op gereageerd.
Ik mocht het "even" voordoen, waarbij ik vooral dus moest laten zien dat het helemaal niet zo moeilijk is als het lijkt. Daarom heb ik ervoor gekozen om de trap (welke uit twee delen afdaling bestond, met een klein middenplateau) op twee manieren te laten zien.
Het eerste deel heb ik laten zien dat je door beheerst te remmen en te rijden, je heel gecontroleerd een trap af kan rijden. Om daarna het tweede deel de remmen los te laten en te laten zien dat er ook dan weinig aan de hand is.

Het belangrijkste is hierin wel, dat je denk om een goede gewichtsverdeling op de fiets en vooral je stuur niet te angstig vasthoud.
Omdat met deze oefening best veel vereist is van de cursisten qua concentratie en er best veel grenzen verlegd zijn, koos Nico ervoor om nog een lekker stukje te spelen door het balijbos.
Eerst over een erg baggerig ruiterpad, waarbij ik uiteindelijk als enige het gehele pad uitgereden heb (wat ook te zien was aan de modder op mijn benen, die bij anderen ontbrak).
Daarna over een klein stukje "laarzenpad", wat dwars door het balijbos gaat over smalle en technisch uitdagende paden.
Na het speelkwartiertje in het balijbos, nog even een klein rondje om de golfbaan om het af te leren.
Hierbij besloten mijn ketting en casette even genoeg modder gezien te hebben, dus die sloegen genadeloos vast. Gelukkig was dit met een beetje water uit mijn bidon snel verholpen, maar ik lag wel achter op de groep.
Voordeel was dan, dat ik even een stukje kon sprinten op eigen tempo en gelijk als veegwagen fungeren voor de laatsten van de groep.
Door het westerpark kozen we nog even voor een kleine, maar erg steile klim. Nu ken ik de klim, dus weet ik hoe steil en vooral hoe lang (of kort in dit geval) hij is. Daardoor stampte ik hem met flinke vaart omhoog.
Achter me hoorde ik een hoop geschakel en gehijg, uitdaging geslaagd dus. Weer een lesje in inschatting van een heuvel, zonder dat we er les voor hoeven te geven.
De weg naar het clubhuis is dan nog vrij kort, maar gelukkig net genoeg voor een cooling down.
Bij het clubhuis helaas al afscheid moeten nemen van Wilma, die de laatste les helaas niet mee kan maken. Wel alle respect voor haar overigens, want ze heeft de volledige cursus op een ongeveerde vakantiefiets gedaan!

Op 27 oktober dus Fiets Fit les 6, waarbij we naar het parcours van Noordwijk gaan. Hier gaan we alle theorie eens in de praktijk brengen!

MTB Fiets Fit les 3 06-10-2013

Omdat Nico vandaag zelf de training niet kon geven (hij had een familie uitje), werd ik naar voren geschoven om de training obstakels en bochten te geven. Dat vond ik natuurlijk helemaal niet erg, want daarom ben ik tenslotte fiets-fit instructeur geworden!
De ochtend begon al goed, toen ik er iets te laat achter kwam dat het tijd was richting club te gaan. Ik was namelijk nog bezig met het maken van een filmpje van de week ervoor (wat overigens wel af is).
Aan de late kant, maar toch ruim op tijd richting clubhuis. Onderweg kwam ik Hendy tegen, dus reden we samen op een aardig tempo richting Buytenpark.
Bij de voetbalvelden aangekomen, reed ik nog even snel rechtsaf. Ik wilde nog even wat klaarleggen voor de training.
Eerder deze week, had ik namelijk een paar mooie takken/balken gezien, die ik goed kon gebruiken als obstakel.
Deze klaargelegd op het veldje waar we de eerdere twee weken ook onze oefeningen gereden hadden en dan toch op naar de club.
Daar aangekomen, had Nico gelukkig wel iedereen ontvangen, maar om 10 uur moest hij toch echt weg. Tijd voor mij dus, om de groep mee te nemen voor een obstakel en bochtentraining.
Na een klein rondje warmrijden door en om het Buytenpark, reed Saskia lek. Gelukkig was dit snel gemaakt, alleen koelde iedereen toch weer wat af. Om weer op te warmen, dus nog even snel een extra rondje rijden.
Na dit rondje, bleek dat Patrick met de jeugd zijn plek had ingenomen op "ons" veldje, om wat oefeningen te rijden. Hierdoor week ik uit naar een plekje in het Buytenpark waar we rustig onze obstakeltraining konden beginnen.
Om te beginnen, moest het voorwiel opgetild worden. Dit is een techniek die vaak goed van pas kan komen, om je voorwiel net even over die balk, wortel of zelfs stoeprand heen te tillen.
Hier zijn een paar technieken voor. Je kunt hard aanzetten in een lichte versnelling, waardoor je een wheely maakt, of je kunt simpelweg aan je stuur trekken. Mijn voorkeur gaat echter uit naar een iets minder inspannende methode, namelijk "pompen en trekken". Hiermee duw je eerst met je volle gewicht op je stuur (waardoor de voorvork inveert) en trek je vervolgens je gewicht naar achteren, om zo het voorwiel op te tillen (en de voorvork heel snel uit te laten veren).
Zo gebruik je de energie die je in de voorvork gestopt hebt, om een kleine sprong met je voorwiel te maken.
Dit hebben we dan ook eerst (na een kleine demonstratie van Hendy) uitvoerig geoefend. Na een tijdje heb ik Hendy gevraagd de balken op te halen bij Patrick, zodat het echte werk kon beginnen.
Iedereen kon inmiddels zijn voorwiel aardig van de grond krijgen, dus werd het tijd om over een kleine tak heen te springen. Op deze manier kon iedereen zijn voorwiel over iets heen tillen. Voor sommigen een opgaaf, voor anderen een pleziertje.
Het ging nu vooral om de timing. Als je te laat op je stuur duwt, zit je al bovenop de balk. Maar als je te vroeg je voorwiel omhoog trekt, komt hij weer neer op, of voor de balk.
Dit was voor sommigen even aftasten, maar met het gebruik van een laag obstakel, kon iedereen dit mooi even oefenen. Na een paar keer proberen, vond iedereen het eigenlijk wel meevallen. Het ging dan ook steeds makkelijker.
Tijd dus, voor een wat groter obstakel. Een dikkere tak, maar wel 1 waar nog steeds prima overheen te rijden valt.
In het begin leek dit wat eng, maar eenmaal getrotseerd, viel het eigenlijk iedereen reuze mee.
Sommigen pakten zelfs het achterwiel ook even mee over de tak heen.
Toen iedereen de tak "bedwongen" had, vond ik het tijd om de bocht er nog even bij te pakken. Op een parcours kom je immers genoeg bochten tegen, dus die kun je niet genoeg oefenen.
De bocht in gedachten, lag op het mountainbike parcours. Opzich niets mis mee, maar daarvoor moest wel geklommen en gedaald worden. Daarom reed ik via een kleine omweg richting het parcours, met een kleine klim en een kleine afdaling. Hierop wees ik iedereen op de juiste houding(en), om het geheugen een klein beetje op te frissen.
Aangekomen bij het parcours, liet ik het tempo bewust erg terugvallen. Hierdoor schakelde iedereen eerst even terug, voordat we aan de klim begonnen.
Bij de bocht die we zouden gaan trainen, heb ik nog eens benadrukt hoe belangrijk het is om de bocht door te kijken.
Iedereen kon nu beginnen aan het rijden van kleine rondjes. Hierbij vooral lettend op de betreffende bocht, die met de goede techniek bedwongen moest worden.
Zelf ben ik in de bocht blijven staan, om wat aanwijzingen te geven.
Al snel bleek, dat veel mensen dit toch best spannend vonden. Maar met de juiste aanwijzingen, werden de bochten steeds sneller en vloeiender.
Nadat iedereen een aantal keer de bocht gereden had en er bij iedereen goede vooruitgang in zat, besloot ik om het geleerde van de afgelopen 3 weken in de praktijk te brengen.
Iedereen mocht mij volgen, met een rondje over de "kleine berg" van het parcours. Ook hier werden de nodige tips gegeven, maar ook gevraagd.
Erg prettig om te merken dat mensen graag de techniek willen beheersen
Na een kleine pauze, hebben we nog een tweede ronde gereden over het parcours, om daarna een stuk over asfalt af te koelen. Het zonnetje was namelijk gedurende de ochtend goed gaan schijnen, dus de temperatuur was omhoog geschoten.
Daarbij was het voor de meesten een aardig zware training, dus een beetje verkoeling kon zeker geen kwaad.
Na een klein rondje afkoelen, hebben we nog even afgerond met een balansoefening. Hierbij was het de bedoeling, om iedereen de rechter hand te geven, terwijl je op elkaar af fietst. Een leuke oefening, die iedereen ook de kans geeft elkaar even te de hand te schudden op een speelse manier.
Na iedereen bedankt te hebben voor zijn/haar inzet, hebben we met zijn allen bij het clubhuis de zondagmorgen afgesloten (het was ook inmiddels middag geworden tenslotte ;) )