donderdag 25 april 2013

MTB land van wijk en woudentocht 21-04-2013

Al enige tijd was er een en ander te vinden op de social media over deze tocht. Ronald zou hem gaan uitpijlen, waarbij hier en daar nog wat vraagtekens waren, over hoe de tocht precies zou lopen.
Zouden we "gewoon" de wijk en wouden route gaan rijden? Wie weet waren er hier en daar wel wat extra lusjes ingezet?
Mij werd het duidelijk, toen ik het Nico vroeg, een paar dagen voor de tocht. We zouden eerst een volledig rondje over het parcours van Zoetermeer rijden, om daarna aan te haken bij de wijk en wouden route.
Zo gezegd zo gedaan zou je zeggen. Nu had ik echter nog wat andere plannen voor in de middag, dus zat ik een uurtje eerder op de fiets dan gepland. Eerst even opwarmen op het parcours van Zoetermeer, voor ik naar de club zou rijden.
Goed, zo gezegd zo gedaan dus. Na een rondje over het parcours (wat er overigens schitterend bij ligt), kwam ik aan bij de club. Even rustig inschrijven en wat kletsen, voor we zouden vertrekken.
Ik kreeg wat opmerkingen over mijn helm, daar zat namelijk mijn nieuwe GoPro op. Filmpje is in de maak, dat volgt nog via youtube/facebook.
Eenmaal tien uur, vroeg ik aan Stefan, wie er voor ging rijden. "Niemand" was het antwoord. Prima, dan zoek ik een groepje gelijkgestemden op.
Nog net voor ik naar buiten wilde lopen, werd ik aangesproken door een man in paars, samen met zijn zoon. Wat bleek, een aantal weken eerder had ik zijn ketting gemaakt (hij had zelf geen linkschakel/kettingpons bij zich, ik wel). Een ketting maken ben je tenslotte niet met een paar seconden mee klaar, dus we raakten over (rij)techniek aan de praat. Ik had hem toen verteld, dat er de 21e een kennismakingscursus was voor de jeugd, wat misschien wel een aanrader was voor zijn zoon.
Nu bleek deze zelfde man mijn advies opgevolgd te hebben en hij had zijn zoon opgegeven. Hij ging zelf gezellig mee met de wijk en woudentocht, helemaal prima dus!
Buiten aangekomen, was de helft al op de fiets gesprongen. Snel opstappen en wegwezen dus.
In het rondje over het parcours, werd al snel onderscheid gemaakt tussen de snellere en iets minder snelle mannen. Ik bleef lekker op mijn gemak bij de iets minder snelle mannen hangen, ik had tenslotte al een rondje gereden. Dit tempo was overigens nog steeds een dikke prima, normaal gesproken houd ik de snelle mannen toch ook niet bij.
Bijna aan het eind van het parcours, stond Ronald nog wat foto's te maken. Altijd goed, een leuke actiefoto!
Dan verder met de wijk en wouden route. Eerst was er nog wat onduidelijkheid, want ik dacht dat ik op Michael stond te wachten, terwijl hij iets verderop op mij stond te wachten.
Iedereen elkaar weer gevonden, dus gingen we uiteindelijk met een groep van 5 man de wijk en wouden route beginnen. John en André begonnen voorop, met Michael, danny en ik in de wielen. Onze kopmannen hadden het tempo er goed in zitten, waardoor ik op de gemeentegrens van Leidschendam al de kop overnam, om het tempo iets omlaag te brengen. We moesten tenslotte nog 40km.
Al snel kwamen we op de kostverlorenweg, waar ik besloot over het asfalt te rijden. Michael ging goed hard over de grasstrook ernaast, dus die kon ik even mooi op film zetten. Ronald kwam ook nog even langs zij, om een foto te maken vanuit de auto.

Dan door voor het echte werk van de wijk en wouden route.
Na Leidschendam, wordt er langs de vliet afgebogen naar de vlietlanden, met de nodige gras stroken. Ook ligt er een erg leuke single track, met veel bochten in een stukje bos.
Offroad reed ieder zijn eigen tempo, om op asfalt weer aan te haken en gezamelijk verder te rijden.
Net voor we daadwerkelijk bij de vlietlanden aanbeland waren, klaagde Michael over een overslaande ketting. John en ik hebben even gekeken, maar konden geen duidelijke oorzaak vinden. De rest van de rit hebben we hem er ook niet meer over gehoord, dus het leek vanzelf over gegaan te zijn.
Tijdens deze materiaal inspectie, werden we zowaar ingehaald door Janine. Na even met haar gepraat te hebben, vertrok onze groep weer. Ik bleef nog even staan, omdat er ook net een andre groepje aan kwam rijden. Na wat positieve geluiden over de tocht, dan toch weer op de fiets gestapt.
Gelijk een klein beetje het tempo er in, om weer aan te haken bij de groep. Janine reed een stukje over het asfalt, waardoor ook zij aansluiting vond bij onze groep.
Richting Leiden dus met 6 man/vrouw gereden.
Vlakbij Leiden, gaat de route dan een klein stukje parallel aan de N206. Hier kun je over asfalt rijden, over een dijkje rijden, maar je kunt ook een klein stukje tussen een strookje bomen rijden.
Janine verkoos het asfalt, terwijl de rest van de groep over de dijk reed. Ik koos voor het bochtige stukje single track tussen de bomen door. Dit is naar mijn mening een klein juweeltje in de route. Je kunt er een snelheid van boven de 20km/u aanhouden, zonder dat je een meter rechtuit rijdt.
Helaas had ik voor de middag al andere plannen, waardoor ik hierna af moest haken. Ik ging de N206 verder volgen richting huis.
Vlak voor ik langs Stompwijk reed, besloot ik nog een uitstapje te maken via het Zwetpad, langs 't Geertje. Te druk om een goede PR te zetten op het (inmiddels wel bekende) segment, deed ik lekker rustig aan.
Langs het Noord Aa dan naar huis, waar ik Hendy nog even tegenkwam. Hij had de volledige route al bijna uitgereden. Hij haalde me dan ook in met de woorden "jij hebt afgesneden!". En dat klopte, want ik wilde vroeg thuis zijn.
Al met al, had ik nog ruim 2 uur op de fiets kunnen zitten. Niet slecht voor een "korte" zondagochtend.

vrijdag 19 april 2013

MTB de 8 van Noordwijk 14-04-2013

Na een tijdje wikken en wegen, had ik me dan toch ingeschreven voor de "santos 8 van Noordwijk". Een mountainbike marathon (training), van 8 rondes over het mtb parcours van Noordwijk. Deze wilde ik mee pakken, om het MTB seizoen gelijk goed te beginnen. Ik had immers ook plannen om six for semmy te gaan rijden, daar was dit wel een mooie benchmark voor.
Hoewel six for semmy 6 uur duurt, in plaats van "slechts" 8 rondjes, vond ik dit toch een mooie binnenkomer van het seizoen. Ik zou mooi kunnen meten hoe het staat met mijn duurvermogen en bepalen waar verbeterpunten liggen.
Zo gezegd zo gedaan, ingeschreven en de bewuste dag erheen.
De dag begon al goed, omdat het hoosde opweg naar Noordwijk. Dat stelde me niet bepaald gerust voor vandaag, want ik had door de goede voorspellingen alleen een korte broek en shirt met korte mouwen als fietskleding meegenomen. Gelukkig werd het, vlak voor ik bij het parcours was, dan toch droog.
De inschrijving verliep erg soepeltjes, mede doordat ik mijn startnummer had onthouden. Ik kreeg een tasje mee, waar alles in zat wat op mijn fiets moest. Een startnummer en transponder, beiden met voldoende tie-wraps. Ook zat er voor de aardigheid een poeder in voor het aanmaken van sportdrank en een paar schwalbe snoepjes (alleen jammer dat ik op geax banden rijd, maar dat terzijde, de snoepjes smaakten er niet minder om).
Alles op de fiets geknoopt en naar de start gereden. Er waren al een aantal groepen gestart, dus ik hoefde niet lang te wachten op het startschot. De start zat overigens tussen de 2 delen van het parcours, op het verbindingsfietspad. Eigenlijk begin je dan dus halverwege de ronde, maar dit is wel de mooiste plek, met de meeste ruimte om een mooie tent op te zetten.
Het begon gelijk al goed, want mijn ketting vloog van mijn voorste tandwiel bij de eerste klim. Hierdoor was ik gelijk de aansluiting met mijn groepje kwijt, wat achteraf wel jammer was. Door mijn beperkte parcourskennis, moest ik namelijk erg rustig aan doen in het begin. Het helpt dan, als er een paar man voor je uit rijden, die het parcours wel kennen.
Aan de andere kant, bestaat dan het gevaar dat je te hard gaat rijden, om maar bij te blijven.
Hoe het ook gelopen is, mijn ketting lag er weer vlot op (zonder af te hoeven stappen zelfs) en ik was onderweg.
Wat me gelijk opviel, was de complete rust op het parcours. Doordat de snelle groepjes eerst gestart waren, werden de gaten tussen de groepjes in de loop van de race steeds groter. Dat zorgde ervoor, dat ik lekker mijn eigen tempo kon rijden.
In het tweede rondje werd ik alweer ingehaald door de mensen die als eerste gestart waren, wat kunnen die gasten hard rijden! Nadat er een paar gepasseerd waren, heb ik van me af kunnen zetten dat ik ingehaald werd. Het is nooit leuk om ingehaald te worden, maar dit was mijn eigen race. Ik reed tegen mezelf, niemand anders die daar wat mee te maken had.
Na het tweede rondje, gingen de rondes voor mijn gevoel erg hard. Voor ik er erg in had, zat ik alweer in ronde 5! Ik merkte dat ik het parcours een beetje begon te kennen. Het afdalen begon dus wat sneller te gaan hier en daar.
Het parcours lag er overigens ook prachtig bij. Dit was mede te danken aan de regen (geen mul zand), maar ook door het onderhoud, wat MBC de Noordbikers een week eerder gedaan had. Hulde hiervoor!
Langzaamaan begonnen mijn benen wel moe te worden, wat te merken was aan het klimmen. Ik had net even een lichtere versnelling nodig in het zesde rondje, dan in de tweede ronde.
Dat (parcours)kennis macht is, bleek later overigens uit de rondetijden. Mijn snelste ronde was namelijk mijn 7e ronde! Dat was echt niet te wijten aan een tussensprint, maar aan de gewenning van het parcours. De technische delen gingen steeds sneller, wat ook een lekkere kick gaf af en toe.
Hoe verder de race vorderde, hoe meer de aanwezige verkeersregelaars ook met aanmoedigingen strooiden. Deze verkeersregelaars stonden op alle juiste plekken en gaven overig verkeer de juiste instructies. Op deze manier, konden de mtbers doorrijden, zonder al teveel aandacht aan overig verkeer te moeten besteden. Waarvoor hulde!
De laatste ronde moest dan (na mijn snelste ronde) nog even op het spreekwoordelijke tandvlees eruit geperst worden. De meeste rijders waren al klaar, maar ik moest er nog 1. Dat was zwaar. Mijn benen voelden op rechte stukken als lood, tijdens klimmen alsof ze in de brand stonden.
Eenmaal aangekomen bij de finish, werd onder een luid applaus binnengehaald. Heerlijk, dat enthousiasme.
Mijn doel was, om de race binnen 4 uur uit te rijden. De enige andere keer dat ik op het parcours geweest was, had ik een rondetijd van 25 minuten gemaakt. Met wat verval, was 4 uur dus makkelijk te doen leek me.
Mijn eindtijd viel net onder 3 uur en 26 minuten, doel bereikt dus! Ik had een vrij vlakke rit gereden, aangezien mijn snelste ronde "slechts" 1 minuut van mijn gemiddelde rondetijd af lag. Erg tevreden, want dat was precies de bedoeling.
De sfeer, goede voorbereiding en organisatie, hebben mij enthousiast genoeg gemaakt om volgend jaar weer mee te rijden. Dan uiteraard wel voor een snellere tijd ;)

woensdag 10 april 2013

MTB "de 10 niet gezien" 04-04-2013

De eerste avondrit van het seizoen is dan eindelijk aan de beurt. Ronald had een plannetje bedacht, om een er een leuke avond van te maken. We zouden 10 rondjes in het donker over het parcours gaan rijden. Gelukkig alleen de kleine berg, maar toch nog goed voor een paar uur fietsen, zou later blijken.

Zoals altijd, begon de avond al goed. Ik kwam laat thuis uit het werk en kon dus nog maar net een boterham naar binnen werken voor het tijd was om op de fiets te stappen. Gelukkig begon de rit wat later dan normaal (anders zou het nog niet eens schemerig zijn), dus was ik nog net op tijd.
Eerst een stukje uitleg van Ronald, om daarna naar het parcours te gaan.
Langs de route waren een tiental fietslampjes geplaatst, om een klein beetje de weg te wijzen in het donker.
Iedereen gezamelijk van start, om 10 rondjes over de kleine berg te doen. We begonnen in het licht, maar al snel werd het na een rondje of 3 steeds donkerder. Gelukkig heb ik zelf goede ogen, maar iedereen ging al snel wat voorzichtiger rijden. Zelfs op ons thuis parcours bleek, dat je in het donker goed uit moet kijken. Zo bleek uit een paar kleine valpartijen.
Voor een aantal was de duisternis toch niet fijn om in te rijden, dus werd er afgehaakt. Begrijpelijk, maar ik wilde duurvermogen opbouwen. Dus ik had mezelf voorgenomen om door te rijden tot ik de 10 rondjes gehaald had.
Wat ik aan mezelf merkte, naar mate de rondjes voorbij gingen, was dat ik steeds minder naar anderen ging kijken. Ik begon echt mijn eigen rondjes te draaien, op mijn eigen tempo. Ik reed dan ook al snel niet meer in een groepje mee, maar dat vond ik helemaal niet erg. Ik merkte namelijk dat ik in een "flow" aan het komen was. Ik had een tempo aangenomen, waar ik het lang in kon volhouden. Dat gevoel had ik ook, want de rondjes leken minder zwaar dan de eerste paar rondjes (waarbij ik wel in een groepje aanhaakte).
Omdat ik een aantal marathons op het programma heb staan in het komende seizoen, vond ik dat een erg prettige gewaarwording. Blijkbaar was het dan toch waar wat ze zeiden. Als je maar goed let op je eigen tempo, ga je steeds makkelijker rijden. Dat is in ieder geval iets wat ik meeneem in mijn volgende ritten.
Na 8 rondjes, stonden er een aantal mensen te wachten. Ik gaf aan, dat ik toch echt de 10 rondjes vol wilde maken, dus reden ze mee ter ondersteuning. Het laatste rondje heb ik samen met Harry afgemaakt, terwijl Stefan en Jelle nog even de geplaatste lampjes langs de route ophaalden.
In het clubhuis bleek, dat een groot deel al naar huis was gegaan. Het was dan ook alweer 10 uur toen ik het clubhuis binnen kwam lopen, dus meer dan begrijpelijk. Met de overgebleven mensen nog even een drankje gedaan en moe, maar voldaan, naar huis gereden.

Toergroep B op dinsdagavond op de hybride 02-04-2013

Nu de tijd weer verzet is, is het weer tijd voor de avondritten. De eerste avondrit is voor de toerders, op dinsdag 2 april. John en ik hadden besloten (na wat aanmoedigingen via facebook van Patrick C.), dat het wel leuk was om op onze hybride fietsen mee te rijden met de "racers".
Zo gezegd, zo gedaan. Wij op de hybride naar de vereniging toe. Daar aangekomen, bleken we met een relatief klein groepje te zijn. Pim zou ons voorrijden, verder waren er nog Nico, Alex en 2 mannen wiens namen mij niet bekend voor kwamen.
Pim had een rondje bedacht, van ongeveer 45km. Eerst een stukje tegen de wind in, om vervolgens steeds iets verder terug te draaien en uiteindelijk met de wind in de rug te eindigen.
Zo gezegd, zo gedaan. Eerst door de polder richting de N11, zodat we het eerste stuk tegen de wind in konden gaan rijden. Al snel bleek, dat Alex zijn dag niet echt had en Nico nog wat ziekjes was, dus John en ik wisselden het "naast Pim op kop rijden" samen een beetje af.
Gelukkig bleven we niet al te lang langs de N11 rijden, want de oostenwind was zeker niet misselijk. Een stukje voor Alphen bogen we af richting Boskoop. Nadat we van de N455 richting zuiden reden, zetten John en ik even een goede sprint in. Een aantal kilometer wisten we het tempo ruim boven de 40km/u te houden. Doordat we even een sprint getrokken hadden, waren we onze voorrijder uit het oog verloren. Wij ging dus terug richting Zoetermeer, terwijl het de bedoeling was om nog een klein lusje te maken via Moerkapelle. Gelukkig kon dat later alsnog, dus we liepen geen kilometers "mis".
Na Moerkapelle rustig langs de A12 weer terug naar de club.
Nog even een lusje om de golfbaan heen gemaakt, die me een beetje de das om deed. Na de golfbaan keerden we namelijk terug tegen de wind in en moest ik genadeloos lossen. Gelukkig is iedereen daar sportief in en werd ik even opgewacht, om daarna achter Nico aan te kunnen haken.

Uiteindelijk kwam ik thuis met een goede 55km op de klok, na net geen 2 uur op de fiets gezeten te hebben. Voor de toerders misschien een lachertje, maar voor mij was het nog redelijk aanpoten.